Muzeum samorządowe to nie j.s.t. i PCC musi płacić

Muzeum samorządowe (tj. działające jako jednostka organizacyjna jednostki samorządu terytorialnego) pozyskujące część zbiorów w drodze zakupu zapytało fiskusa, czy przy tego rodzaju transakcjach ma prawo korzystać ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych. Wyraziło ono przekonanie, że powinno zostać zwolnione, z powołaniem się na treść dwóch interpretacji podatkowych  wydanych na wniosek innych podatników. Miało z nich wynikać, iż  ze zwolnienia mogą korzystać transakcje sprzedaży, w  których kupującym byłoby muzeum będące jednostką organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego lub należące wprost do Skarbu Państwa.

Dostrzegając fakt, iż ustawodawca określając katalog podmiotów korzystających ze zwolnienia z art. 8 pkt 4 ustawy o PCC nie wymienił w nim jednostek organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (czy – bardziej konkretnie – samorządowych jednostek kultury), uważało, iż z treści przywołanych interpretacji wnioskować należy, iż przewidziane w tym samym przepisie zwolnienie z opodatkowania PCC jednostek samorządu terytorialnego powinno obejmować także zakupy realizowane przez ich jednostki organizacyjne.

Ulga w opłatach za studia zwolniona z PIT

Jest smutną polską praktyką zwyczaj nadskakiwania fiskusowi w sytuacjach wątpliwych, czyniony przez zasłużonych księgowych w szacownych firmach i renomowanych instytucjach. Zaiste – nadgorliwy podatnik lub płatnik teoretycznie powinien sobie zapewnić fiskalny spokój, nadpłacając różne daniny lub deklarując dochody tam, gdzie ich nie ma. Często jednak takie praktyki są ewidentnie sprzeczne z prawem. Innym razem – kończą się zwolnieniem z pracy, gdy dokładniej przyjrzy im się zarząd, rada nadzorcza lub kontrola NIK w budżetówce.

Zdarza się też, że przysługa uczyniona fiskusowi jest stratą dla podatnika – klienta nadgorliwej instytucji. Z taką sytuacją mamy do czynienia w opisie interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 marca 2015 r. nr IBPBII/1/4511-28/15/MD.

Fiskalne nowiny. Kolejny, z serii nieustających sukcesów MF

Faktycznie – roczny PIT można już wypełnić wszędzie i na milion niezmiennie łatwych sposobów. Tym razem była okazja dorzucić wypełnienie PIT do czteropaku weekendowego w hipermarkecie.

Cytując za portalem finanse.mf.gov.pl:

„Zakupy w galeriach handlowych mogą być okazją do łatwego rozliczenia swojego rocznego zeznania podatkowego PIT. Przykładem była akcja przeprowadzona w weekend 13-15 marca,  która okazała się ogromnym sukcesem administracji podatkowej i Ministerstwa Finansów.

Przez trzy dni pracownicy administracji podatkowej obsługiwali  chętnych aż w 68 centrach i galeriach handlowych w całym kraju. W ramach weekendowej inicjatywy „Szybki PIT w centrum handlowym” na terenie całej Polski z pomocy pracowników urzędów skarbowych skorzystało blisko 16 tys. klientów.”

Fiskalne nowiny – Komisja Europejska rusza do boju o CIT

18 marca br. Komisja Europejska rozpoczęła intensywną akcję na rzecz zwalczania unikania opodatkowania CIT w państwach członkowskich. Przedstawiła Pakiet Transparentności Podatkowej.

Pierwszym etapem tej akcji jest uruchomienie automatycznej wymiany danych o lokalnych regułach podatkowych, obowiązujących w każdym państwie Unii. Nieuczciwe firmy bowiem, dla unikania opodatkowania, wykorzystują różnice między poszczególnymi systemami podatkowymi, skomplikowanie przepisów fiskalnych, brak współpracy w działaniach  służb skarbowych różnych państw.

W związku z tym, w walce z agresywną optymalizacją podatkową i nadużyciami w tym zakresie, konieczne jest zwiększenie przejrzystości i współpracy. Obecnie wymiana informacji podatkowych jest bardzo skąpa. Dlatego wprowadzono zasadę, że władze podatkowe każdego z państw członkowskich będą raportować co trzy miesiące, swoje rozstrzygnięcia dotyczące opodatkowania transakcji trans granicznych. Jednocześnie, każde z zainteresowanych państw będzie mogło skutecznie uzyskać potrzebne informacje na ten temat.

Oprócz tego zapowiedziano wiele innych działań. Między innymi Komisja zastanawia się nad wdrożeniem akcji ujawniania niektórych informacji podatkowych dotyczących korporacji międzynarodowych.

Należy także zwiększyć skuteczność przepisów unijnych dotyczących zwalczania nieuczciwej konkurencji podatkowej. Dokładnie policzyć i wskazać skalę nadużyć w zakresie oszustw fiskalnych i unikania opodatkowania.

Wśród planów działań na najbliższy czas, przedstawiono kwestię ponownego podjęcia intensywnych prac nad unijną skonsolidowaną podstawą opodatkowania osób prawnych.

Impreza promocyjna – koniecznie zlecona podmiotowi zewnętrznemu

Firmy podejmujące różne działania w sferze reklamy i promocji swoich produktów, muszą zdawać sobie sprawę z pewnych elementarnych zasad „optymalizowania” skutków podatkowych takich zdarzeń.

Do podstaw należy sposób na zagospodarowanie imprez, podczas których zużywane są produkty spożywcze, napoje i alkohol, usługi gastronomiczne i cateringowe oraz różne gadżety reklamowe.

Tu należy pamiętać, że samodzielne przeprowadzenie przez firmę np. festynu czy imprezy integracyjnej z użyciem wymienionych elementów, spotka się z zarzutami o reprezentację i darowizny, których obu, finansowanie, w rozumieniu podatkowym nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Negatywny efekt podatkowy znika zaś błyskawicznie, gdy organizację imprezy zleci się podmiotowi zewnętrznemu:  agencji marketingowej itp.

Aktor w reklamie – opodatkowany VAT 8%

Wśród różnego rodzaju wynalazków podatkowych znajdziemy aktorów na samozatrudnieniu. Taki aktor podlega również regulacjom VAT – jest przecież przedsiębiorcą. I wtedy mogą pojawić się problemy z właściwą stawką dla różnego rodzaju świadczeń wykonywanych przez aktora.

„W rozpatrywanej sprawie w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że Wnioskodawczyni jako aktorka odtwarzając powierzone role w produkcjach reklamowych nie świadczy usługi kulturalnej. Kluczowym dla rozstrzygnięcia tego problemu jest cel jakiemu służy finalny produkt jakim jest reklama. Celem tym jest właśnie prezentacja dóbr i usług, która w sposób bezpośredni oddziałuje na sposób i motywy postępowania konsumentów” ocenił w interpretacji z 30 grudnia 2014 roku (PPP2/443-1048/14-3/KOM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

Koszty podnajmu lub wynajmu nieruchomości przez firmę można ująć w kosztach podatkowych jako pośrednie

Czy koszty czynszów najmu oraz utrzymania (np. ochrony, mediów itp.)  lokali wynajmowanych lub podnajmowanych przez firmę można zaliczyć w chwili ich poniesienia do kosztów podatkowych jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami? Czyli – nie trzeba ich rozliczać w czasie? Taką kwestię rozstrzygnął pozytywnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach interpretacją z 15 lutego 2015 roku (sygn. IBPBI/2/423-1415/14/MS).

Szkolenia autorskie także na podwyższonych kosztach podatkowych

Czy wobec osób prowadzących szkolenia w oparciu o samodzielnie opracowana treść zajęć, ich program oraz używane materiały pomocnicze można zastosować podwyższone „autorskie” 50% koszty uzyskania przychodu? Problem ten rozstrzygnął w interpretacji dnia 1 sierpnia 2014 r. (ITPB1/415-539/14/AD) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy odpowiadając na pytanie podatniczki prowadzącej działalność gospodarczą polegająca na organizowaniu szkoleń podwyższających kwalifikacje uczestników.

Odzież pielęgniarki środowiskowej nie jest kosztem

W specyfice polskiego rynku, samozatrudniony przedsiębiorca średnio 30-40% wydatków na utrzymanie siebie i rodziny „wpuszcza w koszty podatkowe”. Dzięki tej praktyce, wyręcza państwo w realizowaniu funkcji stymulacyjnej i regulacyjnej podatków. Innymi słowy – prywatny przedsiębiorca bywa, że obniża sobie ceny istotnych zakupów (np. paliwo do samochodu, media, urządzenia elektroniczne, podróże pociągiem i samolotem, pobyty w hotelach, a nawet część produktów spożywczych) o ok. 40%, wykorzystując technikę rozliczeń VAT i podatku dochodowego. W ten sposób wspiera siebie, realizując rządowe i unijne programy pomagania małym i średnim przedsiębiorcom. Jednak nie wszyscy chętni  mogą korzystać z takich udogodnień. Szczególnie wtedy – gdy wprost zapytają o to fiskusa.

Skarbówka czasem twardo obstaje przy rozwiązaniach profiskalnych, nawet wtedy, gdy wobec całokształtu działania systemu i zwykłej logiki życia codziennego, jej stanowisko wydaje się groteskowe.

Do tego typu kategorii zdarzeń można zaliczyć interpretację urzędową Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 lutego 2015 r. (IBPBI/1/415-1426/14/ŚS), w której odmówił on  waloru kosztu podatkowego dla wydatków ponoszonych przez prywatną pielęgniarkę na ubrania, w których wykonuje ona swoje usługi.

Organ stwierdził, że kosztem mogą być tylko zakupy odzieży specjalistycznej (fartuchy, rękawiczki itp.).

Na nic zdały się zapewnienia przedsiębiorczyni, że wykonywana przez nią praca pielęgniarki środowiskowej odbywa się w terenie otwartym, w warunkach narażonych na działanie czynników atmosferycznych. Dodatkowo – jest to teren górski. Pielęgniarka dojeżdża do pacjentów autobusami, rowerem oraz dociera pieszo. W związku z tym zużycie odzieży jest duże, co wymaga częstej zmiany oraz wielokrotnego prania.  W związku z wykonywaniem pracy zużywa znacznie więcej odzieży codziennej takiej jak kurtki, płaszcze przeciwdeszczowe, spodnie, spódnice, czapki, oraz obuwie (gumowce, kozaki, półbuty, obuwie zdrowotne). Wydatki te mają bezpośredni wpływ na koszty ponoszone przez jej indywidualną firmę. Pracując uprzednio na etacie w państwowym zakładzie służby zdrowia i wykonując te same czynności podatniczka otrzymywała ww. odzież służbową.

Dyrektor Izby, negatywnie odnosząc się do tych argumentów, powtórzył utrwalony pogląd fiskalny na temat kwalifikacji kosztów nabycia i utrzymania odzieży indywidualnej:

„stwierdzić należy, że stanowią one wydatki związane z faktem funkcjonowania osoby w życiu społecznym. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Z tej też przyczyny zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych osobistych potrzeb określonej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia – rzeczy te tracą wówczas charakter osobisty (np. z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów). Przedmiotowe wydatki nie spełniają zatem przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wskazane we wniosku, a poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na zakup odzieży osobistej i obuwia, nie mogą obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Nie stanowią więc kosztów podatkowych.”

Fiskalne nowiny: O „nasze podatki” troszczy się Komisja Europejska

„Każdego dnia  prawie jedną piątą wszystkich środków publicznych w Europie pochłaniają oszustwa podatkowe. To są też twoje pieniądze” – przypomina Komisja Europejska

http://ec.europa.eu/taxation_customs/taxation/tax_fraud_evasion/missing-part_pl.htm